De SoLiDe mens
Ieder mens, als lichaam voorzien van een menselijk bewustzijn, maakt deel uit van verhalen. Verhalen die ons een plaats geven in heden, verleden en toekomst van de maatschappij en de instituties waar die uit is samengesteld. Verhalen waarin de normen en waarden worden vormgegeven waarmee men in de wereld en binnen die instituties functioneert.
In onze maatschappij is het verhaal van het liberalisme dominant. In dat verhaal worden individualisme en gelijkheid op een manier voorgesteld die in de weg gaat zitten. Het zijn trekken van onze persoonlijkheid geworden die het je moeilijk maken om gezamenlijkheid te ontwikkelen en om de ongelijkheid van de wereld te begrijpen. Het wekt geen verbazing dat bewegingen gemakkelijk uiteen vallen als het individualisme een belangrijke waarde voor zo’n beweging is. De SoLiDe beweging moet het voertuig worden van een nieuw verhaal. Een verhaal met een betere visie op individu-zijn en gelijkheid. Zij dient om dat verhaal te ontwikkelen, te verbreiden en vooral om er deel van uit te maken. In tegenstelling tot veel verhalen waar de SoLiDe beweging een vervolg op is erkent de SoLiDe beweging dat haar verhaal nooit af is.
De mensenwereld is een gigantisch netwerk van elkaar overlappende organisaties, waarin individuen een welomschreven rol vervullen. Dat individu wordt op zijn beurt gevormd uit en door het samenspel van de rollen die het vervult met overgeërfde driften en andere biologische eigenschappen. Dit samenspel vormt de unieke persoonlijkheid die huist in ieder intellectueel capabel en ontwikkeld menselijk lichaam. De Solide beweging ziet een persoon als voortkomend uit het deel uitmaken van de maatschappij. En niet de maatschappij als optelsom van vooraf zelfstandig tot stand gekomen individuen. In de SoLiDe visie kennen we slechts transformaties waarbij verandering van positie samengaat met wijziging van het zelf in plaats van keuzes gemaakt door een onveranderlijk blijvend zelf.
Is er een groot verschil tussen deze mens en de meer gangbare visie op het zelf? Misschien lijkt het verschil niet heel groot. Maar de SoLiDe opvatting van de mens opent nieuwe wegen: mogelijkheden om over grenzen heen te kijken die nu het denken gevangen houden; de mogelijkheid om een gezamenlijkheid te vormen die een verschil kan maken zonder een amorfe massa te zijn. Met voldoende ruimte voor het individuele.
Zo over jezelf en anderen gaan denken is een zware opgave voor de individualisten die de meeste van ons van huis uit zijn. Er is een hardnekkige, begrijpelijke en ten dele noodzakelijke neiging om te denken dat je overal en altijd het zelfde bent; om de eenheid, onafhankelijkheid en onveranderlijkheid van het zelf boven alles te stellen. En er is de sterke neiging om te denken dat iedereen het zelfde is: ongeveer net zo’n individualist als jijzelf. Individualistisch denken dringt zich op onverwachte momenten op de voorgrond. Het is niet eenvoudig jezelf als lid te gaan zien van zoiets als een SoLiDe beweging. Om ruimte te maken voor een SoLiDe visie op jezelf en anderen.
Nu door naar ons Manifest?