Categorie archieven: Sociaal Humanisme
02 ▪ Geloof is geen jas
Nogmaals: onze westerse samenleving staat onder druk. Misschien nog geen zware druk, maar er wordt aan alle kanten aan onze status geknaagd. Van belangrijke groepen wordt de welvaart aangetast en er ontwikkelt zich meer geweld tegen het Westen en westerse waarden, waarbij via een toevloed van laagopgeleide migranten/vluchtelingen deze strijd geïmporteerd wordt. Het banken-kapitalisme is dol aan het draaien. Automatisering en export van arbeid holt onze economie uit, waarbij ook de middenklasse steeds harder getroffen wordt. De verzorgingsstaat bezwijkt onder het eigen gewicht. Het milieu oogt ook nog steeds niet fris. Waarom voelen velen zich zo machteloos tegenover deze ontwikkelingen? Uit het zich vooral in gemopper en kritiek? In de perifere landen van de EU, waar het individualisme minder dominant is, de situatie … [CLICK TO READ MORE]
00 ▪ overzicht
De wereld wordt geregeerd door en vanuit de belangen van een kosmopolitische elite. Zonder dat er een tegenkracht bestaat die vanuit de belangen van de overige wereldbevolking, de “99%”, tegenspel kan bieden. Een dergelijke wereld-tegenkracht kan niet bestaan gezien de diepe culturele kloven die de wereld doorsnijden. Zelfs in de EU, waar die kloven minimaal zijn, vindt deze elite geen georganiseerde tegenmacht tegenover zich. Het aan het liberale humanisme gekoppelde atomistische individualisme maakt dat men zich niet meer kan en wil organiseren: men ervaart zichzelf als een elementair deeltje, een atoom dat zich geheel op eigen kracht door de maatschappelijke ruimte beweegt tussen alle andere identieke deeltjes. Zou men die gelijkheidswaan loslaten, dan zou duidelijk worden dat de deeltjes krachten … [CLICK TO READ MORE]
21 ▪ De Collectieve Arbeids Organisatie (CAO)
De “nieuwe CAO” is een idee voor het grondig en op een wettelijke basis reorganiseren van de aanbodszijde van de arbeidsmarkt, waarbij de positie van de werknemer wordt versterkt en meer in evenwicht wordt gebracht met die van de werkgever. Dit idee is als alle andere in dit deel gepresenteerde oplossingen een langetermijnproject, waar de op de belangen van de werkenden georiënteerde organisaties, met name de vakbeweging, zich op zouden kunnen richten. Het is niet een voor één politieke partij bedoeld programmapunt, maar dient als gemeenschappelijk doel voor verschillende partijen en organisaties. Het kan stimuleren tot praktische samenwerking, een aanleiding voor een grotere mate van eenheid tussen de werkenden. Tevens is het een programmapunt dat Europees van schaal is en … [CLICK TO READ MORE]
25.2 ▪ De Radiant
Meningsvorming is de grondslag van besluitvorming. In hoofdstuk 16 Van Meningsuiting naar Commucratie is daar het nodige over gezegd dat hier kort wordt samengevat. Men dient informatie tot zich te nemen, en daar een mening over te vormen. In de eerste plaats besluiten of de weergave van feiten waar of onwaar (misschien beter: waarschijnlijk of onwaarschijnlijk) is en daarna of men een daaraan gekoppeld voorstel zinvol vindt of niet. Als die twee fasen positief doorlopen zijn (de feiten kloppen en het voorstel is zinvol) kan men dat voorstel steunen. Als Tweede Kamerlid door “voor” te stemmen en als gewone burger door te stemmen op een partij die het meest positief beoordeelde plan (verzameling van voorstellen) heeft. Dat is de theorie. … [CLICK TO READ MORE]
11B ▪ “Cultuurmarxisme” en cultuurrelativisme
Cultuurrelativisme staat voor het idee dat iedere cultuur zijn eigen waarheid heeft en dat die waarheid niet beter of slechter is dan die van een andere cultuur. Het is ongetwijfeld waar dat vele “kritische geesten” van ‘68 het cultuurrelativisme hebben omarmd. Bij gebrek aan een ook maar enigszins revolutionair of veranderingsgezind proletariaat moesten er theorieën komen die het mogelijk maakten andere “onderdrukte” of “uitgebuite” groepen tot dragers van een gerechtvaardigde revolutie uit te roepen, zodat de strijd kon doorgaan. Het betreft vrouwen, homoseksuelen, andere minderheden en onderklassen uit onderontwikkelde landen, zowel daar als naar het Westen gemigreerd. Het is eveneens waar dat velen van hen zich voor die tijd ooit marxisten of in ieder geval communisten hebben genoemd. Zelfhaat en … [CLICK TO READ MORE]
11A ▪ De Kadt en het historisch-materialisme
Jacques de Kadt (1897-1988) was een invloedrijk denker, schrijver en politicus. Doordat Martin Bosma (PVV) in zijn De schijn–élite van de valse munters veel naar hem verwijst en zelfs de titel van zijn boek daaruit citeert is zijn boek “Het fascisme en de nieuwe vrijheid” (1939) weer enigszins in de aandacht gekomen. Het is een poging tot analyse van de aantrekkingskracht van het fascisme en, parallel daaraan, een kritiek op het socialisme en communisme, een analyse waarom die falen in de bestrijding van het fascisme. De kern van zijn analyse, tevens kritiek, is dat waar de fascisten de cultuur (ideologie) boven het materiële welzijn stellen, socialisten en communisten uitgaan van de materiële belangen van het proletariaat en zo het materiële … [CLICK TO READ MORE]
15 ▪ Beleving
Ideeën voor verbetering of uitbreiding van dit hoofdstuk zijn zeer welkom. In de comments of per mail. Af en toe worden deze ideeën hier verwerkt. Sociaal Humanisme is een levensbeschouwing. Een levensbeschouwing waar een SoLiDe identiteit aan ontleend wordt. Het individualistische liberaal humanisme ontkent de behoefte aan het beleven van gemeenschappelijkheid. Haar beleving is het consumentisme; een individuele bezigheid. Of eventueel de incidentele bijeenkomst als anonieme massa, zoals in een stadion of een manifestatie. Om mensen daadwerkelijk solidair met elkaar in verbinding te brengen moeten er collectieve en individuele Sociaal Humanistische activiteiten ontstaan. Het kan niet anders, hoezeer daar vanuit het huidige individualistische subject ook op wordt neergekeken, dan dat het Sociaal Humanisme, de SoLiDe beweging, het karakter van … [CLICK TO READ MORE]
